Το Φθινόπωρο αποτελεί παραδοσιακά μια από τις περιόδους των μεγάλων αλλαγών και αποφάσεων. Πολλοί από εμάς φτιάχνουν μια νοερή ή γραπτή λίστα με όλα τα ζητήματα εκείνα που θέλουμε να διευθετήσουν. Τα οποία είτε δεν έχουμε προλάβει ακόμα, είτε έχουμε αναβάλει αρκετές φορές.
Μήπως ένα από τα πράγματα στη λίστα σου είναι η έναρξη Ψυχοθεραπείας;
Μήπως εδώ και καιρό έχεις αντιληφθεί την αναγκαιότητα της στη ζωή και στην υγεία σου, αλλά συνεχώς την έβαζες κάτω από το χαλί; Αν η απάντηση είναι ναι, τότε το παρόν άρθρο είναι για εσένα.
Αρχικά ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους που κάποιος «φοβάται» ή αναβάλλει (συχνά εις βάρος της Ψυχικής του υγείας) την Ψυχοθεραπεία, είναι η μη αποδοχή της σημαντικότητας της, και εξηγώ: Η συνήθεια μας να συμβιώνουμε με τα προβλήματα, δυσκολίες και άγχη μας, (αν και αυτή η «συμβίωση» είναι βασανιστική και κουραστική), οδηγεί στο να μην αντιλαμβανόμαστε τη σημαντικότητα της θεραπείας μας.
Ένας ακόμα λόγος που κάποιος αντιδρά στην έναρξη της Ψυχοθεραπείας είναι ο φόβος και οι διάφορες εκδοχές του.
Ο φόβος της αλλαγής, ο φόβος της ανάληψης ευθυνών και ο φόβος του άγνωστου, είναι μερικοί από τους φόβους μας, πριν την πρώτη επαφή με το γραφείο του Ψυχολόγου. Φοβόμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι με τις λανθασμένες επιλογές και τις ανασφάλειες μας. Φοβόμαστε να αναλάβουμε το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί και φοβόμαστε να μπούμε στην δύσκολη, αλλά τόσο σπουδαία διαδικασία αλλαγής, ωρίμανσης και εξέλιξης.
Ενώ λοιπόν, ο ψυχικός πόνος και η σωματοποίηση των προβλημάτων μας, έχει αρχίσει να γίνεται εμφανής, επιμένουμε να λέμε: «Άστο για αργότερα ακόμα το διαχειρίζομαι» και συνεχίζουμε την προβληματική για κάποιους καθημερινότητα, ενώ μπορούμε να κάνουμε κάτι για να την διορθώσουμε ή να την βελτιώσουμε.
Στο δεύτερο μέρος του άρθρου, θα δούμε τις πιο συχνές δικαιολογίες που λέγονται πριν από την έναρξη της Ψυχοθεραπείας και τις απαντήσεις που πρέπει να δίνεται στον εαυτό σας, όταν τις ακούτε ή τις λέτε. «Είμαι δυνατός/ή και θα τα καταφέρω μόνος μου»
Είναι αλήθεια ότι μεγαλώνουμε με αυτήν την νοοτροπία, του να τα αντιμετωπίζουμε όλα μόνοι μας. Η σκέψη όμως αυτή εκτός του ότι είναι λανθασμένη, εξαντλεί και εξουθενώνει τον εαυτό μας. Επιπλέον σ’ έναν Ψυχολόγο έρχονται ακριβώς δυνατοί άνθρωποι, με σκοπό να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και τους πιθανούς λανθασμένους χειρισμούς πάνω σ’ αυτό, να αναλάβουν την ευθύνη τους και να καταφέρουν την πολυπόθητη αλλαγή στη ζωή τους.
«Ψυχοθεραπεία κάνουν μόνο όσοι έχουν κάτι σοβαρό, όπως για παράδειγμα, μία ψυχική διαταραχή»
Η απάντηση σ’ αυτή τη σκέψη είναι μία. Όχι δεν ισχύει αυτό! Και μόνο με μία επίσκεψη στον ειδικό Ψυχικής υγείας θα το καταλάβετε!
«Έχω τους φίλους μου και την οικογένεια μου, δεν χρειάζεται να πάω σε ειδικό.»
Η οικογένεια και οι φίλοι ασφαλώς αποτελούν ένα πολύ σημαντικό υποστηρικτικό πλαίσιο, αλλά δεν είναι ειδικοί Ψυχικής υγείας. Δεν έχουν τις εξιδεικευμένες γνώσεις αντιμετώπισης της κάθε περίπτωσης και δεν μπορούν να διακρίνουν την ύπαρξη ή όχι Ψυχικής νόσου. Συχνά δεν είναι αντικειμενικοί απέναντι στο πρόβλημα, μιας και έχουν συναισθηματικούς δεσμούς μ’ εμάς και τις περισσότερες φορές ο παρηγορητικός τους λόγος, δεν προσφέρει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, παρόλο τις καλές προθέσεις τους. Ενώ εξαιτίας της έλλειψης γνώσεων, μπορούν να κάνουν τα πράγματα χειρότερα, άθελα τους.
«Ο Ψυχολόγος θα μου πει τι θα κάνω; Μια ζωή μόνος μου τα κατάφερνα.»
Ο ρόλος του Ψυχολόγου δεν είναι να σας πει πως να ζείτε. Είναι να αναγνωρίσετε μαζί του το πρόβλημα σας και να το διορθώσετε ή να το βελτιώσετε αν δεν διορθώνεται. Να εκπαιδευτείτε ώστε να μην ξανασυμβεί και στη συνέχεια, εσείς να διεκδικήσετε τη ζωή που θέλετε να ζείτε από εδώ και πέρα.
«Δεν φταίω εγώ για αυτά που μου συμβαίνουν. Οι γονείς/ σύντροφος/ φίλοι/ εργασία κ.τ.λ. ευθύνονται.»
Μια αρκετά συχνή αντίδραση των ανθρώπων η οποία όμως τους οδηγεί, στο να έχουν συνέχεια τους άλλους ή το παρελθόν τους ένα βήμα μπροστά τους. Κάτι που τους γεμίζει θλίψη, θλίψη, θυμό και ματαίωση, χωρίς να μπαίνουν σε καμία διαδικασία ουσιαστικής αλλαγής. Ακόμα όταν δεν αναλαμβάνουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης σε ότι μας συμβαίνει, αλλά κυρίως και την ευθύνη του τρόπου που διαχειριζόμαστε και αντιδρούμε στο κάθε θέμα μας, δεν προχωράμε ποτέ και συμβιβαζόμαστε με τα λάθη και τον τρόπο σκέψης των άλλων.
«Αυτή την περίοδο δεν θέλω να διαθέσω χρήματα για Ψυχοθεραπεία»
Ο οικονομικός προγραμματισμός είναι κάτι που αφορά όλους μας. Όταν όμως πρόκειται για την υγεία μας, μιας και η Ψυχική υγεία είναι κομμάτι της συνολικής μας υγείας και επηρεάζει άμεσα και την σωματική, είναι σημαντικό να ιεραρχήσουμε της ανάγκες μας και να διαθέσουμε κάποια χρήματα για εμάς και την υγεία μας, το πολύτιμο αγαθό μας!
Η παραπάνω λίστα μπορεί να μην τελειώσει ποτέ μιας και ο καθένας, μπορεί να σκεφτεί μια διαφορετική δικαιολογία, εγώ σας παρέθεσα αυτές που έχω ακούσει πιο συχνά.
Κλείνοντας θέλω να σας θυμίσω πόσο σημαντικός είναι ο πολύτιμος εαυτός μας, γι’ αυτό κάντε κάτι για εσάς σήμερα και δώστε στον εαυτό σας την ευκαιρία να θεραπευτεί.
Γιατί όπως είπε και ο Ιπποκράτης: « Κάθε νόσος ξεκινά πρώτα από την ψυχή και μετά καταλήγει στο σώμα.»
Καλό μας Φθινόπωρο!
