Ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική, συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου, σε μαθητές από συμμαθητές τους. Εκδηλώνεται με χειρονομίες, επιθέσεις, σπρωξιές, καταστροφή αντικειμένων, εκβιασμό, κλοπές, αποκλεισμό και απομόνωση από παρέες, ομαδικά παιχνίδια ακόμα και σεξουαλική παρενόχληση-κακοποίηση.
Οι μορφές είναι λεκτικός εκφοβισμός με εκβιασμό ή χωρίς, κοινωνικός, ρατσιστικός, ηλεκτρονικός, σεξουαλικός και σωματικός. Είναι ένα συχνό φαινόμενο ακόμα και από την ηλικία των πέντε ετών και μάλιστα τα διάφορα περιστατικά που συμβαίνουν στο νηπιαγωγείο είναι σχεδόν αριθμητικά ίσα με αυτά που συμβαίνουν στις πρώτες τάξεις του δημοτικού.
Σ’ αυτήν την ηλικία ο εκφοβισμός συμβαίνει με πειράγματα, χτυπήματα, εξευτελιστικά σχόλια, καταστροφή παιχνιδιών και αποκλεισμό. Το παιδί που φέρεται έτσι σ αυτή την ηλικία δεν σημαίνει ότι θα συνεχίσει, αρκεί να γίνει έγκαιρη παρέμβαση από γονείς, δασκάλους και ψυχολόγους.
Κάποιες γενικές συμβουλές είναι:
Δείξτε προσοχή, ελέγξτε, εξηγήστε, θέστε όρια, κανόνες και τις συνέπειες των κακόβουλων πράξεων. Και φυσικά να έχετε οριοθετημένη και την δική σας συμπεριφορά.
Πως θα καταλάβω ότι το παιδί μου είναι θύμα σχολικού εκφοβισμού;
- Ένα παιδί που ξαφνικά γίνεται θλιμμένο ή ανήσυχο.
- Αλλαγές στη συμπεριφορά, διαταραχές ύπνου, νυχτερινή ενούρηση και διατροφής.
- Μώλωπες, εκδορές, σπασμένα αντικείμενα, σκισμένα
ρούχα. - Κοινωνική απόσυρση.
- Σωματικά συμπτώματα (πονοκέφαλοι, πόνος στην κοιλιά, εμετός, πυρετός) χωρίς ιατρική εξήγηση.
- Άγχος για το σχολείο, μείωση της σχολικής επίδοσης.
Όταν ένας γονέας αντιλαμβάνεται κάποια ή όλα από τα παραπάνω συμπτώματα πρέπει να ζητά αμέσως βοήθεια από ειδικό. Για να αποφύγει την εξέλιξη του φαινομένου, είτε το παιδί του είναι θύμα είτε είναι θύτης , με δραματικές συνέπειες για την εξέλιξη και την πορεία του παιδιού του.
